Η σάτιρα έχει όρια ; Είναι ένα επίκαιρο θέμα με το οποίο ασχολήθηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες των φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης «Ένεκα Παιδείας» το περασμένο Σάββατο σε ειδική εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Κρεμαστής, κατά τη διάρκεια ενός «διαγωνισμού λόγου και αντίλογου», όπως τον ονόμασαν.
Δύο ομάδες μαθητών και μαθητριών (μία από τα τμήματα Ιαλυσού – Κρεμαστής και μία άλλη από τα τμήματα της πόλεως Ρόδου) ανέπτυξαν τις απόψεις τους πάνω στο θέμα της σάτιρας και απάντησαν στις ερωτήσεις της κριτικής επιτροπής και του κοινού που είχε κατακλύσει την αίθουσα.
Ενός κοινού αποτελούμενου από πολλούς μαθητές και άλλους πολίτες που για τρεις και πλέον ώρες παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον μια πρωτοποριακή εκδήλωση για τα εκπαιδευτικά δεδομένα της Ρόδου.
Αναπτύχθηκαν, πράγματι, πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις για τη σάτιρα και τον ρόλο που διαδραματίζει στην πολιτική και κοινωνική ζωή της πατρίδας μας και κάθε ομάδα με πάθος και επιχειρήματα υποστήριξε τις θέσεις της, εάν δηλαδή η σάτιρα έχει όρια ή όχι.
Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ή να συμφωνεί με την μια ή την άλλη θέση, αλλά το συμπέρασμα που βγαίνει από τον άψογο δημοκρατικό διάλογο που αναπτύχθηκε είναι ότι οι νέοι μας όχι μόνο παρακολουθούν με ενδιαφέρον και αγωνία τις ραγδαίες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις στη χώρα, αλλά είναι και ιδιαίτερα προβληματισμένοι για το μέλλον.
Όλα τα παιδιά είχαν κάτι να πουν για τη κατάσταση στην Ελλάδα και πώς φτάσαμε στο σημερινό χάλι, χωρίς κανένα ενδοιασμό κατέκριναν τους πολιτικούς και υποστήριξαν το ρόλο που μπορεί να παίξει η σάτιρα στο να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Φυσικά η μια ομάδα υποστήριξε ότι η σάτιρα δεν μπορεί να έχει όρια και η άλλη ότι θα πρέπει να έχει, αλλά και οι δύο συμφώνησαν πως είναι απαραίτητη στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Έγιναν αναφορές και για τους σημερινούς (τηλεοπτικούς) σατιριστές με έντονες διαφοροποιήσεις ως προς τον τρόπο παρουσίασης των θέσεων τους αλλά και για τις –πιθανές- σκοπιμότητες που εξυπηρετούν ή και ακόμη για οικονομικά συμφέροντα που ενδεχομένως κρύβονται πίσω από τέτοιες εκπομπές, που φαίνεται ότι προβληματίζουν τους σημερινούς νέους μας.
Είναι πράγματι παρήγορο για την εποχή μας που νομίζουμε ότι «τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά και την πολιτική ζωή του τόπου», ότι η εκδήλωση των φροντιστηρίων «Ένεκα Παιδείας» απέδειξε ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά παρακολουθούν τα πάντα και αγωνιούν για την πορεία της χώρας, αλλά και του δικού τους μέλλοντος. Και στο ρόλο της σάτιρας βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν όλους αυτούς τους προβληματισμούς τους.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο εκφραστικός και τεκμηριωμένος λόγος των παιδιών, τα επιχειρήματά τους, τα σωστά ελληνικά τους, οι γρήγορες απαντήσεις που έδιναν στις διάφορες ερωτήσεις που ορισμένες φορές ήταν και δηκτικές, όπως αρμόζει στη σάτιρα.
Έδειξαν ότι έχουν μια ξεχωριστή εκπαιδευτική κουλτούρα που δεν οφείλεται μόνο στους δασκάλους, αλλά και στα ίδια τα παιδιά που έχουν ανοίξει τους ορίζοντες της μάθησής τους και πέρα από τα καθιερωμένα πλαίσια που επιβάλλει η κρατική παιδεία.
Σε μια εποχή αμφισβήτησης των πάντων ή και ακόμη στην ισοπέδωση των θεσμών που συγκροτούν το δημοκρατικό μας πολίτευμα, φαίνεται ότι υπάρχει ένα τεράστιο νεανικό ρεύμα που δεν επιθυμεί να εκφράσει την αντίθεσή του καταστρέφοντας καταστήματα ή ρίχνοντας γιαούρτια και χλευάζοντας πολιτικούς, αλλά θέλει να αποδείξει ότι με δημοκρατικό διάλογο μπορούμε να θεμελιώσουμε μια καλύτερη Ελλάδα.
Τα παιδιά από την πόλη της Ρόδου, την Κρεμαστή, την Ιαλυσό και -είμαι βέβαιος- και από άλλα δημοτικά διαμερίσματα, απέδειξαν ότι είναι σε θέση να οδηγήσουν τον τόπο σε ένα διαφορετικό δρόμο που θα μας βγάλει από την μιζέρια και την παρακμή. Αρκεί να τα εμπιστευτούμε όλοι μας.
Νομίζω ότι αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στα φροντιστήρια «Ένεκα Παιδείας», στον γενικό διευθυντή κ. Σκεύο Μαγριπλή, στους διευθυντές Ιαλυσού Λευτέρη Μπότσαρη και Κρεμαστής Κουτσούκο Ιωάννη, στους καθηγητές Νικολέτα Χατζηγεωργίου, Μπότσαρη Μαρίνα, Χατζησταμάτη Σωτήρη, Γιακουμή Ροδάνθη, Φακιδαράκη Μικέλα, Πεταυράκη Μαρία, Καραγιάννη Κική και ιδιαιτέρως στα παιδιά που μας άνοιξαν τις καρδιές μας και μας έκαναν να αισιοδοξούμε για το μέλλον αυτού του τόπου.
Και με την ευκαιρία νομίζω ότι και τα δημόσια σχολεία της Ρόδου πρέπει να οργανώνουν ανάλογες εκδηλώσεις και να μην περιορίζονται μόνο στο σχολικό ωράριο και σε ότι περιλαμβάνονται στα βιβλία του υπουργείου Παιδείας.
*Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Ζαχαριάδης στη Ροδιακή.