Ο ευσεβής και ανεκπλήρωτος πόθος κάθε εκπαιδευτικής αλλαγής ήταν πάντα η εξαφάνιση των φροντιστηρίων. Ευτυχώς τα χρόνια πέρασαν και οι τόνοι έπεσαν. Σε άλλες εποχές θα είχαμε τους αλαλαγμούς των επερχομένων. Τώρα οι κορώνες του λαϊκισμού δεν ηδονίζουν ούτε τους πιο γνήσιους ρήτορες του χρεοκοπημένου κρατισμού. Ξενέρωμα! Όσοι μάλιστα αφελώς ψελλίζουν περί της μαγικής μείωσης των φροντιστηρίων αυτογελοιοποιούνται. Η πολιτεία οφείλει να κοιτάξει την αυλή και τις αίθουσες του πρωινού σχολείου. Εμείς στο απογευματινό σχολείο της εμβάθυνσης και των μαθησιακών δυσκολιών οφείλουμε επίσης να γίνουμε καλύτεροι. Το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα συνδιαμορφώνεται και οι συνιστώσες της παιδείας δεν μπορούν πλέον να είναι αντίθετες. Όσοι επιχειρούν να ανοίξουν τα χαρακώματα περασμένων εποχών θα έχουν την τύχη όσων σκάβουν λάκκους για τους άλλους. Το εκπαιδευτικό σύστημα αποδέχεται επισήμως το φροντιστήριο για πολλοστή φορά έστω ως «εμβάθυνση» και την προσομοίωση ως μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας. Οι ανεκπλήρωτοι πόθοι των επόμενων αλλαγών ας ταυτισθούν με την αναβάθμιση του Λυκείου και την εξαφάνιση της αληθινής παραπαιδείας παρά με τη διόλου εφικτή εξαφάνιση των νομίμων.
To ιστολόγιο ενός φροντιστή