«Ψηφιακά εκπαιδευτικά βοηθήματα» για τις πανελλαδικές εξετάσεις, σε ειδική ιστοσελίδα, παρουσίασε, χτες, το υπουργείο Παιδείας. Ο Ριζοσπάστης κάνει τη δική του προσέγγιση και εμείς υπογραμμίζουμε ότι όπως και στο παρελθόν συνέβη με το υλικό του ΚΕΕ έτσι και τώρα τα «ψηφιακά βοηθήματα» θα αποτελέσουν εκπαιδευτικό υλικό για τα φροντιστήρια.
Μια ιστοσελίδα με βοηθητικό ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό για το σχολείο δεν αποτελεί αρνητική εξέλιξη. Το «πρόβλημα», όμως, ξεκινά όταν μια τέτοια διαδικασία εντάσσεται στο «κτίσιμο» μιας «νέας» αντίληψης στο σχολείο της «αγοράς», όπου το βιβλίο παραγκωνίζεται και αντικαθίσταται από το «ψηφιακό σχολείο». Η χτεσινή παρουσίαση του υπουργείου Παιδείας, με θέμα μια ιστοσελίδα με «Ψηφιακά Εκπαιδευτικά Βοηθήματα» για την προετοιμασία στις πανελλαδικές εξετάσεις, είναι ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση.
Η ιστοσελίδα, προς το παρόν, έχει βοηθήματα (ασκήσεις, βιντεοδιαλέξεις κ.ά.) για τρία μαθήματα («Μαθηματικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης», «Φυσική Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης» και «Αρχαία Ελληνικά – Φιλοσοφικός Λόγος») και απ’ την αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς θα προστεθούν τα «Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής Γενικής Παιδείας», η «Βιολογία Γενικής Παιδείας» και τα «Λατινικά».
Η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, στην ομιλία της υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι τα παραπάνω βοηθήματα εξυπηρετούν ένα «σαφή στόχο: κάθε μαθητής της Γ’ Λυκείου να μπορεί με ένα “χτύπημα” στον υπολογιστή του να βλέπει το μάθημα που θέλει», οποιαδήποτε ώρα θέλει κτλ. Στην ιστοσελίδα (www.study4exams.gr), όπου υπάρχουν τα «ψηφιακά βοηθήματα», το υπουργείο Παιδείας σπεύδει να διευκρινίσει ότι «δεν υποκαθιστούν σε καμιά περίπτωση την τακτική διδασκαλία στο σχολείο και το έργο των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», αλλά είναι «υποβοηθητικό υλικό»…
Πάντως, ακόμα και ανεξάρτητα απ’ την κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας για το «νέο» σχολείο της «αγοράς», η συγκεκριμένη ιστοσελίδα δεν πρόκειται να «χτυπήσει» τα φροντιστήρια, όπως υποστηρίζεται. Το πιο πιθανό είναι να λειτουργήσει προσθετικά σε αυτά, ως ένα επιπλέον φροντιστήριο, ως ένας επιπλέον μοχλός που αυξάνει το άγχος και τον άκρατο ανταγωνισμό της διαδικασίας των εξετάσεων. Παράλληλα, γίνεται φανερός και μέσα από αυτά τα ψηφιακά προϊόντα ο προσανατολισμός του υπουργείου Παιδείας να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο τη μορφωτική διαδικασία του Λυκείου, προσδένοντάς το πιο στενά – και στη Γ’ Λυκείου αποκλειστικά – με τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Το «νέο Λύκειο» θα είναι αποκλειστικά και μόνο προσανατολισμένο στις εξετάσεις, θα είναι το ίδιο ένα φροντιστήριο, ενώ γενικότερα στο σχολείο της «αγοράς», το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό και οι νέες τεχνολογίες δε θα είναι ένα υποστηρικτικό μέσο, αλλά το «σούπερ μάρκετ» της διαφοροποίησης στα προγράμματα σπουδών.