Την πρόταση δημιουργίας «Εθνικού Φροντιστηρίου» στα Λύκεια, το οποίο θα προετοιμάζει τους μαθητές για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επανέφερε μέσω του ΣΚΑΪ ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θάνος Βερέμης. Όπως είπε οι νεοεισαχθέντες φοιτητές έχουν μεγάλα κενά καθώς θητεύουν στα φροντιστήρια που τους μαθαίνουν μόνο δεξιότητες για να μπουν στο πανεπιστήμιο! Ο κύριος Βερέμης φρόντισε να αδειάσει άκομψα τον κ. Μπαμπινιώτη αφού χαρακτήρισε άνευ περιεχομένου την πρόταση της «Επιτροπής Μπαμπινιώτη» για εισαγωγή φοιτητών στα πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις. Εμείς ως ιστολόγιο το μόνο που μπορούμε να προτείνουμε στον φίλτατο ιστορικό είναι να πάει την Κυριακή στο Ηρώδειο να δει τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη για να συνειδητοποιήσει τη διαχρονικότητα ενός θεσμού ως προς την αγοραία του προέλευση με την αληθινή έννοια του όρου.
Οι «Νεφέλες» παρουσιάστηκαν το 423 π.Χ., στα Μεγάλα Διονύσια και απέσπασαν το τρίτο βραβείο, αλλά αυτό δεν αρκούσε στον Αριστοφάνη ο οποίος πιστεύοντας στο έργο του, το διόρθωσε ριζικά με σκοπό να το παρουσιάσει εκ νέου στο κοινό. Οι «Νεφέλες» που μας σώζονται είναι η δεύτερη εκδοχή. Στο έργο αυτό, ο μεγάλος κωμωδιογράφος καυτηριάζει τα φροντιστήρια των σοφιστών στην Αθήνα αλλά και την παιδεία που παρείχε την εποχή εκείνη ο Σωκράτης! Εκθέτει τις αρνητικές συνέπειες που είχε η σύγχρονη σοφιστική κίνηση σε ιδιωτικό επίπεδο, τις επιδράσεις της σοφιστικής επιχειρηματολογίας στον χώρο της οικογένειας, ενώ -παράλληλα- παρουσιάζει διεξοδικά την υπονόμευση των πατροπαράδοτων ηθών και κανόνων, αναλύοντας την κρίση της ηθικής και της πολιτικής στην αθηναϊκή κοινωνία. Αιώνιες διαμάχες …
Ο Στρεψιάδης, ένας γέρος Αθηναίος, αναγκάστηκε να αφήσει το κτήμα του και να κλειστεί στην Αθήνα λόγω των συχνών επιδρομών που έκαναν οι Σπαρτιάτες στην Αττική, την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παντρεμένος με μία αριστοκράτισσα Αθηναία απέκτησαν ένα γιο, τον Φειδιππίδη, που αναθρεμμένος σαν αριστοκράτης, έφτασε στο σημείο να καταχρεώσει τον πατέρα του με τις σπατάλες του. Στριμωγμένος ο Στρεψιάδης από τους δανειστές του παίρνει την απόφαση να στείλει τον γιο του στο Φροντιστήριο του Σωκράτη για να μάθει τον άδικο και τον δίκαιο λόγο, ώστε να μπορεί να δικαιώνεται στις δίκες και να γλιτώσει από τα διάφορα δανεικά και αγύριστα. Εις μάτην, όμως. Η τέχνη της διδαχής και οι τεχνικές της πρόσκαιρης επιτυχίας …
Θα μπορούσα να καλέσω τον κ. Βερέμη και στην ετήσια συνέλευση του Ομίλου για να συνειδητοποιήσει ότι στο φροντιστήριο διδάσκουν δάσκαλοι αγάπης και φροντίδας και όχι ταχυδακτυλουργοί και ζογκλέρ. Φοβάμαι όμως ότι «οι άνθρωποι δεν ακούνε ποτέ», όπως έλεγε ο Hemingway ακόμα και όταν οι φωνές διαπερνούν τους αιώνες.