Το επιθετικό βιβλίο, «Άκου Ανθρωπάκο», ενός ασυμβίβαστου και παθιασμένου αντικομφορμιστή μου είχε φανεί κάποτε σκληρό, τρομακτικό και επικίνδυνο. Ο Ανθρωπάκος του Wilhelm Reich είναι ένας δυστυχισμένος που υποφέρει και δολοφονεί τους αληθινούς του φίλους. Ο «Ανθρωπάκος του» γίνεται κανιβαλικά θηριώδης όταν αποκτά την ελάχιστη δύναμη και εξουσία. Γνώρισα πολλούς ανθρωπάκους στη ζωή μου, ίσως να υπήρξα κι εγώ ένας απ’ αυτούς, μπορεί να μην απέφυγα τις συμπεριφορές τους. Αυτό το βιβλίο με πληγώνει όποτε το αναζητώ στη φτωχή μου βιβλιοθήκη. Ο τυπικός ανθρωπάκος αρέσκεται στην κατάληξη – άκος ως αναγκαία διευκρίνιση της συμπλεγματικής του καρικατούρας. Αυτοαποκαλείται αυτάρεσκα δασκαλάκος, υπαλληλάκος, γιατρουδάκος, καθηγητάκος ενίοτε και φροντιστάκος. Γραπώνεται από λεξίδια, φοβάται να μιλήσει ανοικτά και θαρρετά, ψιθυρίζει αρρωστημένες φαντασίες, εξαπολύει κεραυνούς σ’ όσους τολμούν να αυτοσχεδιάσουν, γλείφει συνεχώς στο προσκήνιο αυτούς που λοιδωρεί στο παρασκήνιο, αρνείται να υπογράψει τη μέθοδό του. Ο τυπικός ανθρωπάκος με τους εις – άκος επαγγελματικούς αυτοπροσδιορισμούς καραδοκεί ως Μινώταυρος της σχολαστικότητας, της μικροπρέπειας, του φθόνου. Καραδοκεί είτε ως τιμητής είτε ως επιστάτης της ηλιθιότητας. Μισεί θανάσιμα όσους τραυματίζουν το υπερπεφυσιωμένο «εγώ» του, φοβάται τους δικούς του ανθρώπους, δεν εμπιστεύεται κανέναν και θεωρεί ότι όλοι γεννήθηκαν για να απειλήσουν την ύπαρξή του.
Πορεύομαι μέσα στο κοπάδι των ανθρώπων, των αετών και των όρνεων που μεταλλάσσονται και μεταμφιέζονται καθημερινά. Ο καθένας μας μπορεί να γίνει αυτό που επιθυμεί και ποτέ δεν δίνω τον εις –άκος χαρακτηρισμό σε κανέναν, ακόμα και σ’ εκείνους που επανειλημμένως τον διεκδικούν. Δεν αρέσκομαι στην εκδίκηση και την τιμωρία γιατί ιδεαλιστικά πιστεύω ότι η ζωή αποκαθιστά την αδικία. Θα συνεχίσω να πορεύομαι με τους, συμπαθείς ως προς το δράμα τους να υπογράψουν, ανθρωπάκους γιατί η ύπαρξή τους με προστατεύει ως απευκταίο παράδειγμα πνευματικής εξαθλίωσης.
Ήθος ανθρώπου δαίμων έλεγε ο Ηράκλειτος μερικές χιλιάδες χρόνια πριν για να τονίσει ότι αυτό που ταλανίζει τη ζωή μας είναι ο χαρακτήρας μας. Και το ήθος του ανθρωπάκου είναι ο καθημερινός του δαίμονας.
Απο τα βιβλια που μας καθορισαν…(ευτυχως η δυστυχως). Συμπτωματικα το ξαναδιαβαζα απ την αρχη πριν απο λιγο καιρο.