Στον απολογισμό μιας δεκαετίας αθροίζονται, ελπίζω με ποιοτικά χαρακτηριστικά, 70 και πλέον παρεμβάσεις για μια καλύτερη παιδεία. Δείτε το άρθρο το οποίο συμπυκνώνει και την παρουσίασή μας στο Συνέδριο των Κυπρίων Φροντιστών. Το παγκόσμιο φροντιστήριο ως πανάρχαιος θεσμός έχει μέλλον γιατί όπως λέει και η UNESCO « το φροντιστήριο υπάρχει επειδή υπάρχει το σχολείο!» Όσο Υπάρχεις θα Υπάρχω σύντροφε Οδυσσέα … Καλό Πάσχα!
Με αφορμή μια ειδική έκδοση για το παγκόσμιο φροντιστηριακό φαινόμενο από το Διεθνές Ινστιτούτο για τον Εκπαιδευτικό Σχεδιασμό της UΝESCO, η οποία μπορεί να αναζητηθεί στο σύνολό της στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.iiep.unesco.org, αποδελτιώνουμε καινοφανείς αντιλήψεις προσέγγισης της παράλληλης διδακτικής στήριξης η οποία έχει επιβληθεί «de facto» στην συνδιαχείριση των εκπαιδευτικών συστημάτων ανά τον κόσμο.
Στο πλαίσιο της έκδοσης σημαντικοί ερευνητές και κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης καταθέτουν έρευνες και εκτιμήσεις. Εντυπωσιακός ο Obeegadoo παρατηρεί: «Το φροντιστήριο εξαπλώνεται γοργά πέρα από όλα τα σύνορα και τις κουλτούρες, Ανατολικά και Δυτικά, μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών, μέσα στο πλαίσιο μιας ανησυχητικά αλλόκοτης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Εκπαίδευσης» και συμπληρώνει αναφορικά με την αναγκαιότητα των φροντιστηρίων «Στη σύγχρονη εποχή της γνώσης, η εκπαίδευση και η ακαδημαϊκή επιτυχία ιδιαίτερα θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες για τις ευκαιρίες της ζωής ενός ατόμου και για την κοινωνική και οικονομική εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου. Οι μεταβαλλόμενες αγορές εργασίας και η ποικιλότητα των δεξιοτήτων που απαιτούνται από τις τεχνολογικά ωθούμενες οικονομίες μεταφράζονται σε μια δημόσια αναζήτηση για αυξανόμενα ποικίλες εκπαιδευτικές ευκαιρίες και μονοπάτια».
Περισσότερο διεισδυτικός και στοχευμένος ο Glasman γράφει: «Για τους γονείς που μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά ,το φροντιστήριο είναι ένας τρόπος να «αγοράσουν» τη γαλήνη μέσα στην οικογένεια. Το να βοηθήσεις έναν έφηβο που δεν έχει καταλάβει το μάθημα στο σχολείο δεν είναι εύκολο, ακόμα και αν ο γονέας είναι εξειδικευμένος στο ίδιο αντικείμενο. Στέλνοντας κάποιος το παιδί του σε ένα ιδιωτικό φροντιστήριο, που θα τον βοηθήσουν στη μελέτη του, είναι ένας τρόπος να απομακρύνει τις εντάσεις από το σπίτι. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλει στην ειρήνευση των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας».
Επεκτείνοντας το παραπάνω, ο Glasman παρατηρεί: «Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ευκολότερο σε μια εξωσχολική δομή παρά μέσα στο ίδιο το σχολείο. Μια εξωσχολική δομή μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος ενδιάμεσου μέρους, το οποίο δεν είναι ούτε η οικογένεια, με τις υψηλές προσδοκίες και τις εντάσεις ούτε το σχολείο της αυστηρής βαθμολόγησης. Σε ένα τέτοιο ενδιάμεσο μέσο, οι μαθητές μπορούν να παραδεχτούν ότι δεν έχουν καταλάβει και να διαπιστώσουν τα κενά τους. Στο φροντιστήριο προσπαθούν, κάνουν λάθη και ξαναπροσπαθούν, μπορούν να αποκτήσουν ολοένα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, μακριά από την ανυπομονησία των γονιών τους και το φόβο των σχολικών ετυμηγοριών».
Η έκδοση της UNESCO προτρέπει τους σχεδιαστές των εκπαιδευτικών πολιτικών να μαθαίνουν από την «σκιά». Ο καθ’ ύλην αρμόδιος Mark Bray αναφορικά με την παγκόσμια «σκιώδη εκπαίδευση» προτείνει: «Οι σχεδιαστές πολιτικών δε θα πρέπει να θεωρούν το φροντιστήριο ως ένα αρνητικό και μόνο φαινόμενο – ένα είδος ζιζανίου που εισβάλλει σε ένα τακτοποιημένο κήπο. Αντίθετα, θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί οι γονείς είναι πρόθυμοι να επενδύσουν σημαντικά χρηματικά ποσά για να συμπληρώσουν την εκπαίδευση που λαμβάνεται από το δημόσιο σχολείο. Για ποιο λόγο στην πραγματικότητα κάποιοι γονείς θέλουν ιδιαίτερα μαθήματα και γιατί άλλοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τάξεις που μπορεί να έχουν 100 ή ακόμα και 1000 συμμετέχοντες; Τι μπορούν να μάθουν τα δημόσια σχολεία από το γεγονός ότι σε συγκεκριμένες περιόδους, οι τάξεις τους μπορεί να είναι άδειες επειδή οι μαθητές πληρώνουν «μίζες» σε γιατρούς για να δώσουν πιστοποιητικά ασθένειας για να μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα στα φροντιστήρια; Και τι μπορούν να μάθουν οι σχεδιαστές των πολιτικών από τους φροντιστές που παρέχουν φροντιστηριακά μαθήματα με τη χρήση των νέων τεχνολογιών;»
Η έκθεση της UNESCO φέρνει πιο κοντά λύσεις εκπαιδευτικής συναίνεσης και συνεργασίας ανάμεσα στο πρωινό σχολείο και το απογευματινό φροντιστήριο καθώς αποδεικνύει ότι η αναπόφευκτη συνύπαρξή τους επιγράφεται με το δόκιμο και επίκαιρο τίτλο «Το ολοήμερο σχολείο».
Γιώργος Χατζητέγας