“Η δικαιοσύνη απαιτεί να αναγνωρίσουμε ότι τα φροντιστήρια όχι μόνο βοήθησαν και βοηθούν τα παιδιά μας να ανεβούν τις σκάλες του Πανεπιστημίου, αλλά και το Πανεπιστήμιο το βοήθησαν και το βοηθούν να διατηρήσει σε κάποιο επίπεδο τις σπουδές του”.
Ε. Παπανούτσος
Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, ακούγεται εξαιρετικά αληθινή και επίκαιρη η παραπάνω αναφορά του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου, παιδαγωγού και πολιτικού Ευάγγελου Παπανούτσου.
Όλα αυτά τα χρόνια και ενώ έγιναν άπειρες εξαγγελίες, συντελέστηκαν πολλές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα -τέσσερις φορές, μάλιστα, άλλαξε το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση- συνοδευόμενες από μεγαλεπήβολες ρυθμίσεις για την καθιέρωση της «Δωρεάν Παιδείας», το ιδιωτικό φροντιστήριο κατ’ επανάληψη λοιδορήθηκε και λιθοβολήθηκε, παρόλο που λειτουργεί νόμιμα με άδεια του υπουργείου Παιδείας και, σε πείσμα όλων των στερεοτύπων, έχει ξεπεράσει έναν αιώνα ζωής και προσφοράς στην ελληνική κοινωνία.
Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το υπουργείο Παιδείας θεσμοθετεί το κρατικό φροντιστήριο, που σήμερα υλοποιείται μέσα από την Ενισχυτική Διδασκαλία και την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη.
Ποια είναι, όμως, η ουσιαστική ανταπόκριση και αποδοχή του κρατικού φροντιστηρίου; Σύμφωνα με έρευνα την οποία διενήργησε το 2009 η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ), μόνο το 3,2% των μαθητών το εμπιστεύεται. Αντίθετα, σε αντίστοιχη έρευνα της ΟΕΦΕ (Μάρτιος 2008) από την «Metron Analysis» σε δείγμα φοιτητών, το 84% των ερωτηθέντων απάντησε ότι είχε παρακολουθήσει ιδιωτικό φροντιστήριο για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.
Γιατί, λοιπόν, μας εμπιστεύονται οι μαθητές και οι οικογένειές τους; Ποιοι είμαστε όλοι εμείς οι φροντιστές που επιλέξαμε το «δύσκολο» δρόμο;
1. Αποτελεί επιλογή ενός Εκπαιδευτικού να γίνει φροντιστής ιδρύοντας μια νόμιμη μονάδα με τις απαιτήσεις της πολιτείας, προσφέροντας θέσεις εργασίας, πληρώνοντας φόρους και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία.
2. Αγαπάει αυτό που κάνει, έχει τη δύναμη, το πάθος, την ευαισθησία το μεράκι, δίνει κατάθεση ψυχής καθημερινά για να σταθεί δίπλα στους μαθητές του, δουλεύοντας μέσα από πολλαπλούς ρόλους, άπειρες ώρες που δεν μπαίνουν σε κανένα ωράριο.
3. Είναι ένας δημιουργικός και τολμηρός άνθρωπος που αντλεί δύναμη και ζωτικότητα από τη φρεσκάδα, τα όνειρα και τους στόχους των μαθητών του που καλείται να τα μετουσιώσει σε πράξη ζωής, μέσα από τον, παιδαγωγικό πρωτίστως, ρόλο του.
Τι πραγματικά αισθάνεται ο μαθητής που μετά το σχολείο έρχεται αρκετές ώρες την εβδομάδα στο φροντιστήριο, για να καλύψει τα κενά του, να βοηθηθεί για να προοδεύσει στο σχολείο του και να προετοιμαστεί για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο;
1. Στήριξη, υποκίνηση, θετική παρότρυνση ώστε να κατανοήσει το μάθημα, να καλύψει τα κενά, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και σιγουριά ότι έχει την υποδομή και τις γνώσεις για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου ή των πανελλαδικών εξετάσεων.
2. Μαθαίνει να μην πανικοβάλλεται από τα λάθη του, αντίθετα να διδάσκεται μέσα από αυτά, να αξιολογεί τον εαυτό του, να απομυθοποιεί τις γραπτές εξετάσεις και να μη φορτίζεται συναισθηματικά, να διαχειρίζεται δημιουργικά το άγχος του, να οργανώνεται και να δουλεύει μεθοδικά και αποτελεσματικά, κάτι που θα τον βοηθήσει και στη ζωή του.
3. Νιώθει πως από την πρώτη στιγμή που είναι μαζί μας ενδιαφερόμαστε γι’ αυτόν ανθρώπινα, ειλικρινά. Μέσα από σεμινάρια και τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού, προσωπικές συναντήσεις και εξειδικευμένες εκδηλώσεις προς τους μαθητές μας και τους γονείς τους, προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τα όνειρα κάθε μαθητή μας, να «βρούμε» τις κλίσεις και τους στόχους του καθενός και να δουλέψουμε από κοινού γι’ αυτά.
Αξιολογούμαστε καθημερινά και δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε. Αν δεν ήμασταν αληθινοί, ουσιαστικοί και αποτελεσματικοί σε αυτό που κάνουμε, δεν θα μας εμπιστεύονταν ούτε θα μας πλήρωναν οι γονείς. Με απόλυτο σεβασμό στο δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του και πιστεύοντας πως ο ρόλος μας είναι συμπληρωματικός στο γνωστικό αντικείμενο, διαπιστώνουμε ότι πολλές φορές γίνεται ουσιαστικός σε πολλά επιμέρους θέματα, όπου δεν μπορεί να ανταποκριθεί άμεσα το σχολείο (επαγγελματικός προσανατολισμός, επικοινωνία, ψυχολογική υποστήριξη).
Σήμερα, 10.000 εκπαιδευτικοί λειτουργούν 2.500 νόμιμες φροντιστηριακές μονάδες στη χώρα μας. Παράλληλα, 50.000 επαγγελματίες καθηγητές εργάζονται και ζουν αξιοπρεπώς τις οικογένειές τους, ενώ 150.000 μαθητές μικρομεσαίων οικογενειών μάς εμπιστεύονται κάθε χρόνο και καταφέρνουν να γίνουν επιστήμονες.
Τα φροντιστήρια καταβάλλουν ετησίως αμοιβές στους καθηγητές τους που ξεπερνούν τα 300.000.000€, ενώ από τη νόμιμη αυτή εκπαιδευτική δραστηριότητα αποδίδονται στα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία κάθε χρόνο 200.000.000€ και σε φόρους τουλάχιστον 60.000.0000€.
Μπροστά στις κρίσιμες καταστάσεις που διέρχεται σήμερα η οικονομία της χώρας είναι επιτακτικό να καταπέσουν όλοι οι μύθοι, οι αγκυλώσεις και τα αναχρονιστικά στερεότυπα του παρελθόντος, που εξυπηρετούσαν συντεχνίες και συμφέροντα και να λεχθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Κάθε κρίση αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία να θέσουμε όλα τα ζητήματα σε άλλη βάση, να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε πολύπλευρα, να βρούμε νέες δυναμικές, αλληλεγγύη μεταξύ μας και να πράττουμε αποτελεσματικά.
Οι φροντιστές δεν σταματάμε ποτέ τις προσπάθειές μας να γίνουμε καλύτεροι, να παρέχουμε ποιοτικότερες και αποτελεσματικότερες υπηρεσίες. Με τη συνδρομή της ΟΕΦΕ και της Ομοσπονδίας των Φροντιστηρίων Ξένων Γλωσσών, το 2008 ο Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης (ΕΛΟΤ) δημιούργησε την Τεχνική Προδιαγραφή 1433: «Υπηρεσίες Εκπαίδευσης – Κριτήρια Αξιολόγησης και ποιότητας υπηρεσιών Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών».
Μέσα στο 2009 δεκάδες φροντιστήρια έχουν πιστοποιηθεί και πολλά βρίσκονται ήδη στη διαδικασία πιστοποίησης.
Εμείς, οι εκπαιδευτικοί φροντιστές που πιστεύουμε πως γίναμε φροντιστές για να γίνουμε πάνω απ’ όλα εκπαιδευτικοί και όχι εκπαιδευτικοί για να γίνουμε φροντιστές, έχουμε προτείνει στην επίσημη πολιτεία:
α. Το διαχωρισμό των νόμιμων φροντιστηριακών μονάδων που ελέγχονται από το κράτος ως νόμιμες επιχειρήσεις και ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους και ως προς τα οικονομικά τους.
β. Την εφαρμογή του Πόθεν Έσχες για όλους τους εκπαιδευτικούς και φοροαπαλλαγή της ελληνικής οικογένειας στο ακέραιο των χρημάτων που δαπανά για την εκπαίδευση των παιδιών της.
γ. Να γίνει θεσμοθέτηση των «Κουπονιών Παιδείας» από την Πολιτεία προς τις οικογένειες, οι οποίες θα επιλέγουν πού θα φοιτήσουν τα παιδιά τους για την Ενισχυτική Διδασκαλία και την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (στα σχολεία ή νόμιμα πιστοποιημένα φροντιστήρια Μ.Ε.).
δ. Να δοθεί πρόσθετο κίνητρο στους φορολογούμενους για απαλλαγή φόρου, πέραν της κλίμακας, για τις αποδείξεις από τα ιδιαίτερα μαθήματα.
ε. Ένταξη των Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης στα προγράμματα για μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη Β’ φάση του ΕΣΠΑ.
Στην κοινή συνείδηση το νόμιμο και οργανωμένο φροντιστήριο καταγράφεται ως θεσμός αυξημένης αποδοχής και αξιοπιστίας με έντονο λαϊκό χαρακτήρα. Θεσμός, που λειτουργεί υποστηρικτικά στη μέση ελληνική οικογένεια και εξισορροπητικά στην κοινωνία.