Όσοι διάβασαν προσεκτικά τη συζήτηση της Άννας με τον Στέφανο Κασιμάτη στη χθεσινή Καθημερινή δεν παρέλειψαν να υποσημειώσουν την άποψη της Υπουργού για τον Υφυπουργό της. Θα κριθεί από το έργο του, δήλωσε η Άννα. Εμείς πάλι είμαστε ευτυχείς που η πολιτική συζήτηση αποκτά νόημα όταν ο Ανατρεπτικός Πανάρετος μοιράζεται τις απόψεις του από το ιστολόγιο του και λέει θαρρετά τη γνώμη του. Περισσότερο όταν αναστατώνει τα βαλτωμένα νερά της παιδείας και ακόμα πιο πολύ όταν προκαλεί αντιδράσεις στο ράθυμο και νυσταλέο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Έτσι κι αλλιώς χρειαζόμαστε ένα δημιουργικό σοκ, μια γενικευμένη κρίση για να αφυπνισθούμε. Ασφαλώς και ο αντικομφορμιστής υφυπουργός δεν αποτελεί τυπικό παράδειγμα του γένους των οπαδών της πολιτικής του εφικτού. Αυτή όμως η πολιτική των συμβιβασμών και των συγκαλύψεων μας έφερε ως εδώ. Μην πυροβολείτε τον Πανάρετο γιατί η ανανέωση της εφαρμοσμένης πολιτικής μόνο από θαρραλέους μπορεί να προέλθει. Μόνο από εκείνους που δεν βάζουν στην παλάντζα ως αντιστάθμισμα των ιδεών τους το πολιτικό τους «μέλλον» και το πολιτικό «κόστος». Δείτε και το χθεσινό δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής με τίτλο αναντίστοιχο με το περιεχόμενο …
Πανάρετος: Ο άνθρωπος που δεν αντέχει να είναι απλά… ένας υφυπουργός
Με πρότασή του για ίδρυση τοπικών κολεγίων έβαλε φωτιά στο Υπ. Παιδείας, δείχνοντας πόσο ασφυκτιά στα περιορισμένα όρια του υφισταμένου.
Αν η ιστορία του καθενός είναι, σύμφωνα με μια αιρετική εκδοχή, το σύνολο των πραγμάτων που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, τότε, όπως λένε οι άσπονδοι φίλοι του, ο υφυπουργός Παιδείας Γιάννης Πανάρετος έχει να διηγηθεί κάμποσα.
Πιστός στο δόγμα ότι το αμέσως χειρότερο πράγμα από το να σε σχολιάζουν αρνητικά στην πολιτική είναι το να μη σε σχολιάζουν καθόλου, δεν διστάζει να δημοσιοποιεί ευθαρσώς τις απόψεις του, αδιαφορώντας για το κόστος και τις πιθανές συνέπειες. Τις τελευταίες μέρες προκάλεσε «μικρούς απανωτούς πνιγμούς», στο ρετιρέ του υπουργείου Παιδείας, όταν στην προσωπική του ιστοσελίδα, που επιμένει να διατηρεί παρά την εμπλοκή του στην ενεργό πολιτική, δημοσίευσε τις απόψεις του για ένα είδος… «μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης».
Τι ακριβώς ήθελε να πει; Έχοντας επιστρέψει πρόσφατα εντυπωσιασμένος από ένα υπερατλαντικό ταξίδι στη μακρινή Καλιφόρνια, όπου ευδοκιμεί το είδος, ο κ. Πανάρετος πρότεινε στη θέση των «ανυπόληπτων» ΤΕΙ να ιδρυθούν τοπικά κολέγια στην ελληνική περιφέρεια, που θα λειτουργούν ως ενδιάμεση στάση στην επεισοδιακή πορεία των Ελληνοπαίδων, ανάμεσα στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ευθύς αμέσως ανάρτησε την πρόταση στο Διαδίκτυο και φρόντισε να μην την αφήσει ασυνόδευτη, προσθέτοντας επιτηδευμένα ότι απηχεί και τις απόψεις του πρωθυπουργού. «Έχουμε τέτοια πρόταση;» ρώτησε, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να κρύψει την ενόχλησή της, την ομήγυρη του Μαξίμου σε κάποια σύσκεψη την επόμενη μέρα η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, για να εισπράξει, αντί για απάντηση, αμήχανα σηκωμένους ώμους…
Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν προβλέψιμη, καθώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βγήκε καταμεσήμερο για να χαράξει ξανά τα ενδεδειγμένα σύνορα, μεταξύ ιδεών και εφαρμοσμένης πολιτικής, λέγοντας παγερά «αυτά που γράφηκαν στο blog του κ. Πανάρετου είναι προσωπικές του απόψεις»… Για να δώσει δε και μια αίσθηση θεσμικής βαρύτητας συνέστησε αυστηρά «να μην επικαλείται κανείς τον πρωθυπουργό» και συμπλήρωσε με τη δέουσα ακαμψία «είναι γνωστό ότι την πολιτική σε ένα υπουργείο την εφαρμόζει, την οριοθετεί και είναι υπεύθυνος ο εκάστοτε υπουργός, στην προκειμένη περίπτωση η κ. Διαμαντοπούλου».
Ο μαχητικός κ. Πανάρετος επανήλθε δριμύτερος και, προφανώς γνωρίζοντας καλά τι λέει, έσπευσε να δηλώσει ότι ο ενδιάμεσος χώρος που προτείνει θα μπορούσε δυνητικά να υποδέχεται τους αποτυχημένους των εισαγωγικών, χωρίς να τους υποχρεώνει να ξαναδίνουν εξετάσεις. Αντιπαρήλθε μάλιστα με ένα «αθώο» στη σύλληψή του τέχνασμα το γεγονός ότι ενέπλεξε «επί ματαίω» και το όνομα του πρωθυπουργού, δικαιολογούμενος ότι «οι απόψεις αυτές είναι στη βάση της πρότασης για την Αναθεώρηση του Συντάγματος το 1995.
Ας είμαστε ακριβείς. Είναι γεγονός ή όχι ότι κατατέθηκε μια πρόταση από τον τότε υπουργό Παιδείας; Εγώ δεν ανέφερα ποτέ ότι αυτή είναι η θέση του πρωθυπουργού». Πολύ καλά… Με τη διαφορά ότι υπουργός Παιδείας εκείνη την περίοδο ήταν ο Γ. Παπανδρέου…
Ρίχνοντας στο τέλος και τη δική του σπόντα δεν παρέλειψε να σημειώσει δηκτικά «μια πρόταση ενός υφυπουργού είναι ένα φιλέτο που πολλοί έχουν συνηθίσει να παίρνουν κατ’ αποκλειστικότητα».
Έργο του οι καθυστερήσεις
Ο εμπνευστής της ανοιχτής διακυβέρνησης
Παρ’ όλα αυτά δεν έχει αποφύγει τη ρετσινιά ότι σε δική του σύλληψη οφείλεται η γενική σύγχυση που προκλήθηκε στο ζήτημα του διορισμού των προσώπων που θα στελέχωναν τις επιτελικές θέσεις του κρατικού κορμού, μετά τις εκλογές και τη νίκη του ΠΑΣΟΚ.
«Κοίταξε να δεις… Ο Πανάρετος κατά καιρούς εισηγείται διάφορες απίθανες ιδέες που ο Γιώργος υιοθετεί με ενθουσιασμό, χωρίς να εξετάσει τις έμπρακτες συνέπειες» διαπιστώνει κορυφαίος πρώην υπουργός, που είναι σαφές ότι δεν εγκρίνει αυτού του είδους τον πολιτικό εκλεκτικισμό. Όπως εξάλλου κατήγγειλαν μόλις προχθές στη Βουλή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης και της ΝΔ Κ. Μουσουρούλης, στο νομοσχέδιο για την ανεξαρτησία της Στατιστικής Υπηρεσίας επιφυλάσσεται προνομιακή μεταχείριση στο Ινστιτούτο Στατιστικής του υφυπουργού.
Η μαύρη αλήθεια είναι, πάντως, ότι ως επικεφαλής της ανοιχτής διακυβέρνησης και διαβούλευσης, όπου τοποθετήθηκε με πρωθυπουργικό χρυσόβουλο, δεν άκουσε και λίγα… Στελέχη και απλά μέλη του ΠΑΣΟΚ του καταλογίζουν ότι καθιέρωσε μια δύσκαμπτη διαδικασία επιλογής μέσω βιογραφικών για τη στελέχωση της διοίκησης, με αποτέλεσμα καίριοι κρατικοί τομείς να λειτουργούν χωρίς πηδάλιο, επιτρέποντας σε αετονύχηδες να συνεχίζουν την κραιπάλη με δημόσιο χρήμα. «Περισσότερο από ανοιχτές, χρειαζόμαστε συναινετικές διαδικασίες», σημειώνουν αιχμηρά αρκετοί στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ποιος είναι τέλειος στις μέρες μας;
ΤΟ BLOG
«Καίγεται» να διαλαλεί τις απόψεις του
Είναι φανερό ότι ο κ. Πανάρετος ασφυκτιά στα περιορισμένα όρια του υφισταμένου, που επιφυλάσσει η κατανομή των ρόλων στο πολιτικό σύστημα. Ο άνθρωπος αυτός έχει απόψεις και φλέγεται να τις μοιραστεί.
Άλλος δεν θα είχε στην προμετωπίδα της ιστοσελίδας του την εισαγωγική δήλωση προθέσεων: «Απόψεις για την Παιδεία και όχι μόνον. Η «Ελληνική πραγματικότητα» υπάρχει μόνο στο μυαλό εκείνων που δεν μπόρεσαν (ή δεν ήθελαν;) ποτέ να ξεφύγουν από αυτήν». Ο εμφανής κοσμοπολιτισμός του φαίνεται πως είναι το έδαφος όπου έχει χτίσει την ισχυρή σχέση που παλαιόθεν έχει με τον πρωθυπουργό, από την εύνοια του οποίου αντλεί ισχύ.
Πολλοί καχύποπτοι στο ΠΑΣΟΚ αποδίδουν σε αυτήν την πολιτική επιρροή διάφορες καινοφανείς, για την πολιτική αγορά, ιδέες του κ. Παπανδρέου, όσο κι αν ο υφυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει «είμαι συνεργάτης του τα τελευταία 35 χρόνια και γνωρίζω τον τρόπο που σκέφτεται».