Year: 2009

Τη είδηση την ανακαλύψαμε στην «Ημέρα τση Ζάκυθος» στις 11 Νοεμβρίου 2009 και προστίθεται στις πολλές καταγγελίες για μαύρα ιδιαίτερα στο νησί με την απόλυτη κάλυψη των τοπικών υπευθύνων της Δευτεροβάθμιας και την ανοχή της ΕΛΜΕ η οποία γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και όχι μόνο δεν παρεμβαίνει αλλά ανέχεται μέλη της να παρανομούν προκλητικά. Δείτε το ρεπορτάζ, και θα επανέλθουμε…

Ανάμεσα στ΄ άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Γυμνάσιο-Λύκειο Βολιμών, είναι και η έλλειψη ενισχυτικής διδασκαλίας, κάτι που επισήμανε από την πλευρά του και ο Δήμαρχος Ελατίων, Νίκος Θεοδόσης.

Ακούγοντας τον Δήμαρχο να αναφέρεται στο συγκεκριμένο θέμα, θυμηθήκαμε τα όσα είχαν γίνει προ ετών όταν οι γονείς και οι μαθητές επέμεναν να παραμείνει στο σχολείο τους ο καθηγητής, Άγγελος Λαγουνάρης, δεδομένου ότι ήταν ο μοναδικός που προσέφερε, αφιλοκερδώς, τις υπηρεσίες του στους μαθητές και τις απογευματινές ώρες, με τα αποτελέσματα να είναι άκρως ικανοποιητικά (πολλά παιδιά είχαν “περάσει” σε πανεπιστημιακές σχολές).

Δυστυχώς, όμως, η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση παρέκαμψε τις αντιδράσεις και αποφάσισε να στείλει τον κ. Λαγουνάρη στο Γυμνάσιο της Λιθακιάς.

Βλέπετε, ο συγκεκριμένος άνθρωπος τους χαλούσε την “αγορά”, μιας και έκανε δωρεάν μαθήματα, ενώ άλλοι συνάδελφοί του μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά κάνοντάς τους φροντιστήριο στα σπίτια τους με το αζημίωτο!

Σήμερα, χιλιάδες δάσκαλοι στις ΗΠΑ εμφανίζονται να πωλούν, διαμέσου της ηλεκτρονικής αγοράς, μαθήματα ή από πολύ απλές μέχρι πολύ εξειδικευμένες και σύνθετες εργασίες και ασκήσεις. Αν και μέρος των χρημάτων που εξοικονομούν δηλώνεται ότι θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά σχολικών ειδών, ωστόσο, σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης, αρκετοί δάσκαλοι προτιμούν με τον τρόπο αυτό να καλύπτουν έξοδα για δείπνα, πληρωμές πιστωτικών καρτών, λογαριασμών, ταξίδια διακοπών, ακόμα και για ανακαινίσεις των σπιτιών τους. Για την 30χρονη δασκάλα Ερικα Μπόχρερ «η διδασκαλία μπορεί να είναι μια αχάριστη εργασία». Χρησιμοποίησε τα 650 δολάρια που εξοικονόμησε τον περασμένο χρόνο για να αγοράσει βιβλία για την τάξη της σε σχολείο του Λονγκ Αϊλαντ αλλά και για να αποπληρώσει τις δόσεις του στεγαστικού δανείου της.

Το φαινόμενο αυτό κάνει μερικούς διευθυντές σχολείων να εγείρουν ερωτήματα για το ποιος τελικά είναι ο ιδιοκτήτης για το πνευματικό υλικό που παράγεται στις αίθουσες διδασκαλίας. Η διαδικτυακή αγορά είναι σχετικά καινούργια και δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί κανόνες. Στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, οι αξιωματούχοι της κομητείας μελέτησαν το θέμα όταν ανακάλυψαν φέτος το φθινόπωρο πως ένας πρώην διαιτητής του ποδοσφαίρου πουλούσε το βιβλίο του για το παιχνίδι. Εκαναν μια σχετική έρευνα και τελικά του επέτρεψαν να συνεχίσει να το πουλά.

Ομως μια δασκάλα Αγγλικών στην περιοχή της Νέας Υόρκης, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», είπε ότι της απαγόρευσαν οι προϊστάμενοί της να πουλά σχέδια και προγράμματα που χρησιμοποιήθηκαν στην αίθουσα της διδασκαλίας της.

Πέρα από τις αναπάντητες νομικές ερωτήσεις υπάρχουν και οι φιλοσοφικές. Ο καθηγητής Τζόζεφ ΜακΝτόναλντ στη Σχολή Κουλτούρας, Παιδαγωγικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι οι ηλεκτρονικές πωλήσεις στο Ιντερνετ ευτελίζουν αυτό που κάνουν οι δάσκαλοι και υποβαθμίζουν τις προσπάθειες καθιέρωσης ηλεκτρονικών ιστοσελίδων όπου οι δάσκαλοι ελεύθερα ανταλλάσσουν ιδέες και σχέδια μαθημάτων μεταξύ τους. «Είναι θαυμάσιο πράγμα που οι δάσκαλοι ανταλλάσσουν ιδέες μεταξύ τους, αλλά το να ζητά κάποιος 75 σεντς για μια λέξη στο σταυρόλεξο υποβαθμίζει τη δύναμη της μάθησης και τελικά είναι καταστροφικό για το ίδιο το επάγγελμα» συμπλήρωσε.

Το Ιντερνετ έχει μειώσει την απομόνωση των δασκάλων. Οποιοδήποτε μάθημα μπορεί να φανταστεί κάποιος, από το νηπιαγωγείο μέχρι το κολέγιο, είναι σήμερα προς πώληση στους ιδιωτικούς ηλεκτρονικούς τόπους των δασκάλων ή σε εμπορικούς. Μια από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες στο Ιντερνετ είναι η «Teachers Pay Teachers», με περισσότερους από 200 χιλιάδες εγγεγραμμένους χρήστες. Από το 2006 έχει καταγράψει πωλήσεις ύψους 600 χιλιάδων δολαρίων, εκ των οποίων τα 450 χιλιάδες δολάρια το 2008, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο ιδρυτής του, Πολ Εντελμαν, πρώην δάσκαλος στη Νέα Υόρκη. Ενας άλλος ηλεκτρονικός τόπος, το «We are Teachers», εμφανίστηκε το 2008 με το πρόγραμμα «αγοραπωλησίας γνώσης» το οποίο συμπεριλαμβάνει σχέδια μαθημάτων και βοηθητικής διδασκαλίας μέσω του Ιντερνετ.

Ο Θάνος Βερέμης πρόεδρος της ολομέλειας του ΕΣΥΠ εντοπίζει στην σημερινή Καθημερινή τις πηγές της κακοδαιμονίας στην εκπαίδευση και καταγράφει την επιδεινούμενη καχυποψία ανάμεσα στο "δημόσιο" κράτος και τους ιδιώτες.Το προτεινόμενο αντίδοτο του δημόσιου απογευματινού φροντιστηρίου είναι μία καλή λύση για ρομαντικούς κρατιστές η οποία δεν θα εξαφανίσει την ιδιωτική συνιστώσα.Εμείς κ. Βερέμη δεν ανησυχούμε γιατί οι αριστεροί και δεξιοί -ενιοτε και οι φιλελεύθεροι- κρατιστές όπως εσείς αγνοείτε παντελώς τι συντελείται παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά στο Ελληνικό Φροντιστήριο.Το αγνοείτε ηθελημένα γιατί είσθε πρόεδρος του Συμβουλίου της Κρατικής Παιδείας.Ουδέποτε επισκεφθήκατε ένα φροντιστήριο για να μορφώσετε άποψη, ουδέποτε μιλήσατε με τους φροντιστές.Έχετε μία ρομαντική άποψη την οποία φιλοξενούμε με σεβασμό και εκτίμηση όμως στις δυνάμεις της Εθνικής Παιδείας είναι και οι Φροντιστές,το έργο των οποίων αγνοείτε.Δείτε το άρθρο του κ.Βερέμη:

Τα περισσότερα προβλήματα στον δημόσιο βίο μας έχουν τις πηγές τους στην προβληματική σχέση ενός καχύποπτου κράτους με τους ανυπάκουους – υπηκόους του. Ετσι και η κακοδαιμονία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις, η οποία αφέθηκε στα ιδιωτικά φροντιστήρια, έχουν τη ρίζα τους στην παλιά και συνεχώς επιδεινούμενη καχυποψία ανάμεσα στο δημόσιο και τους ιδιώτες. Η έλλειψη αξιοπιστίας του δημοσίου έναντι των πολιτών και η παραβατικότητα των τελευταίων που ασκείται με κάθε μέσο, εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το φαινόμενο της αγκύλωσης που κατατρύχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ο Αλέξης Δημαράς μιλάει για την «ψύχωση της αντικειμενικότητας» που χαρακτηρίζει τις εξετάσεις ώστε να μην υπεισέρχεται η πιθανότητα να διαπράττονται λαθροχειρίες. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ο παπαγαλισμός θριαμβεύει στη διδακτέα ύλη και απαιτείται στη συνέχεια από τους εξεταζόμενους. Η έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες καταδικάζει έναν λαό σε σταδιακή νοητική παρακμή. Η εκπαίδευση που χτίζεται πάνω σε αναχρονιστικά στερεότυπα, και φοβάται να πειραματιστεί ή να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία, καθηλώνεται στη στεγνή απομνημόνευση πληροφοριών. Τα φροντιστήρια, τουλάχιστον για την ύλη των ανθρωπιστικών σπουδών, αναπαράγουν ακριβώς μια διδασκαλία που δεν σηκώνει διαφορετικές ερμηνείες και αυτοσχεδιασμούς. Τα θέματα στα οποία εκτίθενται οι σπουδαστές είναι του τυφλοσούρτη που διευκολύνει μόνο τους διορθωτές. Η δημιουργικότητα αποθαρρύνεται και αμείβεται η απομνημόνευση των διδακτέων θεμάτων, ακόμα και στην Εκθεση Ιδεών.

Σταδιακά το Λύκειο εγκαταλείπεται από τους μαθητές, οι οποίοι αναζητούν εγκυρότερους προγυμναστές για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δημιουργήθηκε έτσι μια παράπλευρη εκπαίδευση στα φροντιστήρια, η οποία δεν αναπληρώνει μεν τις χαμένες βασικές γνώσεις του Λυκείου, αλλά ασκεί τους υποψήφιους σε δεξιότητες συμβατές με τις απαιτήσεις των εισαγωγικών. Στο απορφανισμένο από μαθητές Λύκειο οι καθηγητές διαθέτουν όλο και περισσότερο χρόνο για εξωσχολικές απασχολήσεις, ενώ η βαθμολογία ακολουθεί μια ανοδική πληθωριστική πορεία. Είναι περιττό να επισημάνουμε ότι η βαθμολογία αυτή δεν αποτελεί τεκμήριο για τις πραγματικές επιδόσεις των μαθητών στο Λύκειο και έτσι δυστυχώς δεν είναι δυνατό να αποτελέσει κριτήριο για την εισαγωγή σε πανεπιστημιακές σχολές υψηλής ζήτησης.

Πρόκειται για μια μοναδική ελληνική ευρεσιτεχνία: Η δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση να τροφοδοτεί μια ιδιωτική, με όλες τις σχετικές οικονομικές επιβαρύνσεις, αλλά και την υποχρέωση να παρακολουθεί τους δεσμευτικούς δημόσιους κανόνες.

Είναι πλέον φανερό ότι η προσθήκη διευκολύνσεων στο υπάρχον σύστημα, όπως οι πολλαπλές εξεταστικές ευκαιρίες για τους αγχωμένους εξεταζόμενους (πολλαπλασιάζοντας έτσι και τις περιόδους του άγχους) ή ο συνυπολογισμός των βαθμών του Λυκείου στα κριτήρια της εισαγωγής στη γη της επαγγελίας των ΑΕΙ, ουδεμία λύση προσφέρει στο πρόβλημά μας.

Θα πρέπει πρώτα από όλα να επαναφέρουμε τους μαθητές στο Λύκειο. Οχι με κίνητρα διευκολύνσεων, αλλά με την υποχρέωση της παρακολούθησης προκειμένου να περάσουν σε ένα παράλληλο απογευματινό στάδιο εθνικού φροντιστηρίου, όπου τα κανονικά πρωινά μαθήματα θα διδάσκονται σε μεγαλύτερο βάθος και με περισσότερες απαιτήσεις. Οποιοι θα επιθυμούν να εγγραφούν στα φροντιστήρια αυτά προκειμένου να είναι σε θέση να υποστούν τις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ, θα είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τα κανονικά μαθήματα του Λυκείου, ως προαπαιτούμενα. Ετσι το εθνικό φροντιστήριο θα ξαναφέρει τους μαθητές σε ένα ολοήμερο Λύκειο. Είναι φανερό ότι η ύλη του κανονικού σχολείου θα συνεισφέρει και στο δημόσιο φροντιστήριο. Το διδακτικό προσωπικό του τελευταίου όμως, θα ανήκει σε μια κατηγορία καθηγητών agrege (διακεκριμένοι καθηγητές). Στα γαλλικά Λύκεια οι μαθητές μπορούν μετά από κτήση του απολυτηρίου να προετοιμαστούν από καθηγητές agrege για τις εισαγωγικές εξετάσεις των Grandes Ecoles (των σχολών με υψηλή ζήτηση).

Μια εναλλακτική λύση θα ήταν οι εξετάσεις σε κάθε τάξη του Λυκείου να διεξάγονται από εξωτερικούς εξεταστές με ενιαία θέματα για όλα τα σχολεία. Εφόσον αναβαθμιστεί η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, θα είναι δυνατόν να υπολογιστεί το σύνολο των επιδόσεων ενός μαθητή κατά τα τρία χρόνια του Λυκείου και να μετρήσει ως βασικό κριτήριο εισαγωγής στα ΑΕΙ. Συμπληρωματικά μπορεί να ισχύσει και κοινή εξέταση στη γλώσσα και τα μαθηματικά κατά το αμερικανικό SAT. Οι μαθητές θα επιστρέψουν στο Λύκειο, αφού η είσοδός τους στα ΑΕΙ θα εξαρτάται από τις εκεί επιδόσεις τους και οι καθηγητές τους θα αξιολογούνται από τη βαθμολογία των εξωτερικών εξεταστών.

Οι αλλαγές αυτές θα είναι όμως χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο αν δεν αλλάξει ριζικά η ύλη και ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται από την αρχή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτές οι αλλαγές προϋποθέτουν περισσότερη ελευθερία και όχι ομοιομορφία στις σχολικές μονάδες, αξιολόγηση του διδακτικού έργου και πραγματική μετεκπαίδευση των καθηγητών, συμβατή με τις απαιτήσεις των καιρών.

* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι πρόεδρος του ΕΣΥΠ.

Στην κυριακάτικη αποδελτίωση των εκπαιδευτικών θεμάτων του Βήματος ο Βασίλης Χιώτης φιλοτεχνεί το πορτραίτο της Άννας, η Μάρνυ Παπαματθαίου περιγράφει το πέπλο του φόβου στην πανεπιστημιακή κοινότητα λόγω των τρομοκρατικών απειλών και η Λώρη Κέζα γράφει για την "Παιδεία κάτω από την βάση του δέκα".Δείτε το δημοσίευμα για την Άννα που αποτυπώνει της ισορροπίες στο υπουργείο των εκπλήξεων.Όσο για το εξεταστικό και το νέο Λύκειο…ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Στο υπουργείο των εκπλήξεων

ΟΠΟΙΟΝ κι αν ρωτήσεις τις τελευταίες ημέρες στο υπουργείο Παιδείας για τη νέα υπουργό κυρία Αννα Διαμαντοπούλου , θα σου απαντήσει με την ίδια διαπίστωση: Οι πρώτες πενήντα ημέρες της θυμίζουν έντονα τα πρώτα βήματα της Μαριέττας! Η υπουργός του κ. Καραμανλή επιχείρησε να τα αλλάξει σχεδόν όλα από την πρώτη ημέρα, επενδύοντας στην υψηλή δημοτικότητά της. Αλλά αναγκάστηκε γρήγορα να καταφύγει σε τακτικούς ελιγμούς, όταν άρχισαν να ξεσηκώνονται οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, οι πρυτανικές τήβεννοι αλλά και τα επισκοπικά ράσα. Πολλοί πιστεύουν πως το δυναμικό ξεκίνημα της νέας υπουργού και η όρεξή της για τομές και μεταρρυθμίσεις θα κοπεί ξαφνικά, όταν έλθει αντιμέτωπη με τις συντεχνίες της  εκπαιδευτικής κοινότητας. Η ίδια όταν τα ακούει όλα αυτά χαμογελάει, παρατηρώντας πως όταν τα βήματα δεν είναι βιαστικά, αλλά μεθοδικά και σίγουρα, τότε δεν υπάρχει περίπτωση κάτι να πάει στραβά. Για την ακρίβεια, η κυρία Διαμαντοπούλου προσπαθεί να μιμηθεί την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου στην αποφασιστικότητα, αλλά και το μοντέλο του προκατόχου της κ. Α. Σπηλιωτόπουλου στην επικοινωνία, όχι όμως και στις σπατάλες. Η κυρία Διαμαντοπούλου αναγκάζεται να συνεργαστεί με έναν υφυπουργό που συνομιλεί απευθείας με τον Πρωθυπουργό και με μια υφυπουργό που έχει τη δική της ακτινοβολία. Συναντώνται και οι τρεις κάθε Δευτέρα και παρ΄ ότι δεν έχουν βρει ακόμη τη χημεία τους, πιστεύουν ότι τελικώς θα «δέσουν» ως ομάδα και θα ξεπεράσουν τα μεγάλα προβλήματα που συναντούν ήδη στην καθημερινότητά τους.

Το ξεκίνημα της κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου στη νέα κυβέρνηση μάλλον η ίδια το φανταζόταν διαφορετικά. Ωσπου να ανακοινωθεί το κυβερνητικό σχήμα, οι φήμες την έφερναν πιο κοντά στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά τελικά από τη Βασιλίσσης Σοφίας βρέθηκε στη Νεραντζιώτισσα. Πριν από τις εκλογές ήταν αναμφισβήτητα το πιο λαμπερό γυναικείο πρόσωπο στο ΠαΣοΚ, αλλά μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης τα φώτα στράφηκαν στην κυρία Λούκα Κατσέλη και στις άγνωστες ως τότε στην κοινή γνώμη κυρίες Τίνα Μπιρμπίλη και Κατερίνα Μπατζελή.

Η δεύτερη έκπληξη για την κυρία Διαμαντοπούλου ήλθε την ίδια ημέρα, όταν πληροφορήθηκε ότι υφυπουργοί της θα είναι ο κ. Ι. Πανάρετος και η κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου . Στον πρώτο ανατέθηκε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό η ευθύνη της «ανοιχτής διακυβέρνησης», δηλαδή το πώς θα προκηρυχθούν οι θέσεις του Δημοσίου στο Διαδίκτυο έτσι ώστε οι υποψηφιότητες να είναι ανοιχτές για όλους τους πολίτες. Η κυρία Χριστοφιλοπούλου φημίζεται για τη μεθοδικότητά της, ενώ στην περιφέρεια Αττικής κατόρθωσε να ξεπεράσει σε σταυρούς ακόμη και τον κ. Θ. Πάγκαλο. Η ίδια ανέμενε να αξιοποιηθεί στο υπουργείο Απασχόλησης, ενώ είναι βέβαιο πως δεν της αρέσει να ζει στη σκιά άλλων, ειδικά σε ένα υπουργείο που έχει παράδοση στο να φτιάχνει αρχηγούς και πρωθυπουργούς και να γεννά δελφίνους.

Ολα αυτά λοιπόν καλείται να διαχειριστεί η νέα υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, όπως μετονομάστηκε το υπουργείο της, ταυτόχρονα με τις εξαγγελίες της κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες που ασκεί τα καθήκοντά της επιχειρώντας να βάλει τάξη σε έναν τομέα όπου επί χρόνια βασιλεύει η αταξία. Η κυρία Διαμαντοπούλου αναγκάστηκε να δεχθεί μια υπαναχώρηση στις αρχικές αποφάσεις της την Πέμπτη, μετά την εκρηκτική συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Προ του κινδύνου κινητοποιήσεων από τους δασκάλους και τους καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης που της επισήμαναν πως δεν είναι καλό να επανέλθει η Παιδεία στην εποχή του «κάτσε καλά Γεράσιμε», η υπουργός δέχθηκε να αναβληθεί για μία χρονιά η κατάργηση των επετηρίδων στους διορισμούς εκπαιδευτικών. Ενώ λοιπόν αρχικώς είχε ανακοινώσει πως στο εξής οι προσλήψεις εκπαιδευτικών θα γίνονται μόνο από το ΑΣΕΠ καταργώντας τους πίνακες αναπληρωτών (σήμερα γίνονται κατά 60% από το ΑΣΕΠ και κατά 40% από τους πίνακες), στη συνέχεια δέχθηκε να ισχύσουν οι αλλαγές αυτές από την επόμενη χρονιά και τον επόμενο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για να μην προκληθεί ένταση.

Φαίνεται όμως αποφασισμένη να προχωρήσει στην κατάργηση της βάσης του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις διαπιστώνοντας πως από το 2006, οπότε θεσπίστηκε από την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου, η ρύθμιση δεν απέδωσε, απλώς δημιούργησε μεγάλα κενά στα ΤΕΙ και αρκετά ακόμη προβλήματα.

Πιο προσεκτικά προτίθεται να αντιμετωπίσει τις προτάσεις της Επιτροπής Μπαμπινιώτη για τις δομικές αλλαγές που εισηγείται στα δημοτικά σχολεία και στα λύκεια, αλλά και στο εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ταυτόχρονα προσπαθεί έξυπνα να αναδείξει τις χρόνιες παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας που συσσωρεύθηκαν επειδή σπανίως ένας υπουργός Παιδείας είχε στη διάθεσή του τον απαιτούμενο χρόνο για να διορθώσει τις αδυναμίες. Είναι χαρακτηριστικό πως στο υπουργείο Παιδείας σπανίως παραμένει υπουργός πάνω από δύο χρόνια, και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να βιαστεί όποιος καθήσει σε αυτή την καρέκλα. «Μου ήρθε το ταβάνι στο κεφάλι…»
«ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ημέρες μού ήρθε το ταβάνι στο κεφάλι» τονίζει η κυρία Διαμαντοπούλου περιγράφοντας τι ένιωσε όταν μπήκε για πρώτη φορά στο γραφείο της με τη σχολική χρονιά να έχει μόλις έχει αρχίσει. Οπως αποκάλυψε, πρώτα πάλεψε με τα κενά που βρήκε στα σχολεία και, όπως ομολογεί, αντιμετώπισε το πρόβλημα με λάθος τρόπο.

«Ζήτησα αμέσως πιστώσεις τις οποίες έδωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου για να καλύψουμε τα κενά και να μπουν οι καθηγητές στην τάξη. Αυτό δεν μπορεί να ξαναγίνει. Τα κενά θα αντιμετωπιστούν από το εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας, το οποίο είναι τεράστιο» επισημαίνει, υπενθυμίζοντας πως η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ σε αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό (εννιά ανά έναν καθηγητή), όταν υπάρχει νησιωτικός νομός του Βορείου Αιγαίου στον οποίο υπηρετούν στα χαρτιά 596 εκπαιδευτικοί, αλλά στην τάξη μπαίνουν μόλις 216!

Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Τήλου. Εκεί έχουν διοριστεί τέσσερις καθηγήτριες αγγλικής φιλολογίας, αλλά η θέση παραμένει κενή καθώς και οι τέσσερις έχουν αποσπαστεί σε άλλα σημεία της χώρας και σε θέσεις που δεν έχουν πάντα σχέση με την εκπαίδευση!

Από τότε το ταβάνι κατεβαίνει συχνά στο κεφάλι της υπουργού, καθώς έχει να αντιμετωπίσει και αστοχίες της ίδιας της κυβέρνησής της. Η διαδικασία ανοιχτών διαγωνισμών που έχει θεσπιστεί για την πλήρωση των θέσεων των γενικών και ειδικών γραμματέων έχει ως αποτέλεσμα να είναι ακόμη ορφανή η θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου, ενώ έχουν ήδη καεί δύο ονόματα, αυτά του κ. Αχ. Μητσού και του κ. Δ. Χαλκιώτη, επειδή και οι δύο έχουν «βεβαρημένο» παρελθόν ως στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ιδιότητα που ισοδυναμεί πλέον με ποινικό αδίκημα! Δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί αν ήταν επιλογές της οι τοποθετήσεις των δύο ειδικών γραμματέων στο υπουργείο της, της κυρίας Θάλειας Δραγώνα και της κυρίας Ιφιγένειας Ορφανού, ενώ κενές παραμένουν ακόμη οι θέσεις άλλων δύο ειδικών γραμματέων καθυστερώντας και την τοποθέτηση των περιφερειακών διευθυντών που ελέγχουν ανά περιφέρεια τη λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και όλα αυτά ενώ η κυρία Διαμαντοπούλου καλείται να αντιμετωπίσει τουλάχιστον τρία ακόμη προβλήματα που εξελίσσονται σε «αγκάθια».

Τη συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου που απειλεί και πάλι με καταλήψεις τα σχολεία, την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων της γρίπης στα σχολεία, με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο πρόωρης διακοπής της λειτουργίας τους για τις Γιορτές, αλλά και τις γκρίνιες του Αρχιεπισκόπου για την απόφαση της κυβέρνησης να φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία.

Λέγεται πως η συνάντηση της υπουργού με τον Μακαριότατο την περασμένη εβδομάδα ήταν θερμή μόνο στο τμήμα της προσωπικής επαφής τους, ενώ για το φορολογικό σαφάρι της κυβέρνησης ο κ. Ιερώνυμος απλώς απέφυγε να εκφράσει και δημοσίως τη δυσαρέσκειά του.

Η κυρία Διαμαντοπούλου καλείται ως το τέλος του χρόνου να επιστρατεύσει όλη τη φυσική αλλά και την πολιτική γοητεία της για να κατευνάσει τα οξυμμένα πνεύματα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, αλλά και για να συγκρατήσει τον Αρχιεπίσκοπο που ήδη δηλώνει πως η υπομονή του εξαντλείται.

Η βάση του 10 δεν διχάζει μόνο την εκπαιδευτική κοινότητα. Αποτέλεσε αφορμή να εκδηλωθεί δημοσίως η άσπονδη φιλία ανάμεσα στην υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου και τον υφυπουργό κ. Ιωάννη Πανάρετο, στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, ο οποίος τού έχει αναθέσει και την ευθύνη επιλογής των γενικών γραμματέων. Συγκεκριμένα, χθες οι δηλώσεις του κ. Πανάρετου (στον «Αθήνα 9,84») για τον τρόπο χειρισμού του θέματος της κατάργησης της βάσης του 10 πυροδότησαν αλυσιδωτές αντιδράσεις.