Σύντροφε Αλέκο,
Η προσφώνηση της συναγωνιστικής αλληλεγγύης και δράσης απορρέει από το γεγονός ότι η μόνη κομματική ένταξη που είχα στη ζωή μου ήταν στην Ανανεωτική Αριστερά και έκτοτε σταθερά παραμένω ενεργός πολίτης σε κοινωνικές, επιστημονικές και επαγγελματικές οργανώσεις και αμετάκλητος ψηφοφόρος της Αριστεράς που σήμερα εκπροσωπείς.
Με αφορμή την απορία σου από το βήμα της Βουλής για το που υπάρχουν και πως μεταφράζονται τα φροντιστήρια ανά τον κόσμο και μάλιστα στην Ευρώπη, αισθάνομαι συντροφικά υπόχρεος να σου αφιερώσω το βιβλίο αυτό…
Συγγνώμη για τον ενικό αλλά η αποστολή του βιβλίου στον αρμόδιο τομέα παιδείας του ΣΥΝ όπως και οι επανειλημμένες προσκλήσεις της συντεταγμένης εκπροσώπησης των φροντιστών για διάλογο και κυρίως ενημέρωση, παρήλθαν άκαρπες και αναπάντητες και δε μου επιτρέπουν τον προσήκοντα πληθυντικό…
Με άλλα λόγια ο ΣΥΝ αρνείται να συνομιλήσει με πολίτες που νομίμως, στο πλαίσιο του συστήματος, έχουν επιλέξει τον δρόμο της ιδιωτικής παιδείας και δεν επέλεξαν ως δάσκαλοι να διδάξουν στο κρατικό σχολείο…
Σύντροφε Αλέκο,
Σου στέλνω ακόμα τα βιβλία του Τσίλογλου για να αντιληφθεί η Αριστερά τι προσέφερε σε χαλεπούς καιρούς το φροντιστήριο στην παιδεία και την κοινωνία και ελπίζω ότι σύντομα η πολιτική ατζέντα του ΣΥΝ θα εγγράψει μια επίσκεψη σ’ ένα λαϊκό φροντιστήριο του Περάματος και μια ανταλλαγή απόψεων με τους Έλληνες Φροντιστές και τους συντρόφους της ENESCO της Ευρωπαϊκής μας Συνομοσπονδίας την οποία οι μανδαρίνοι και διερμηνείς των Βρυξελλών και του Στρασβούργου αγνοούν… Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να διαλέγονται με υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις που επιτελούν εκπαιδευτικό έργο, το οποίο επιλέγεται ως καθολική ανάγκη από τους πολίτες της χώρας και μάλιστα από τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις των οποίων τα παιδιά δεν σπουδάζουν σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και δεν κάνουν πανάκριβα μαύρα ιδιαίτερα.
Με συντροφικές ανθρώπινες ευχές
για υγεία και προκοπή