Απόσπασμα από το συγγραφικό μας πόνημα « Η Ανατροπή του Ελληνικού Μύθου » για το περίφημο προπαρασκευαστικό έτος. Συζήτηση στην Βουλή των Ελλήνων το 1976˙ για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…
«1976 στην Ελληνική Βουλή ο Κωνσταντίνος Αποσκίτης ως εισηγητής της πλειοψηφίας πρότεινε τη καθιέρωση μονοετούς προπαιδευτικού έτους μετά το πέρας του Λυκείου και τόνιζε: «Μόνον έτσι, κύριοι συνάδελφοι, είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από το καρκίνωμα των φροντιστηρίων και της δαπάνης δια την παρακρατικήν παιδείαν την οποία διαθέτει ο Ελληνικός Λαός. Τα νούμερα, δεν ξέρω εάν τα έχετε υπ’ όψιν σαν, είναι τρομακτικά. Έξι δισεκατομμύρια δραχμές τον χρόνον κοστίζει η παρακρατική παιδεία. Ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, χωρίς να υπολογίζονται τα ιδιαίτερα μαθήματα. Διότι κατήντησε πλέον να μην υπάρχη μαθητής που να μην κάνη ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν υπάρχει ούτε δημοδιδάσκαλος, δια να μην ομιλήσω περί των καθηγητών εις την περιφέρεια Αθηνών και Πειραιώς, που να μην κάνη ένα ιδιαίτερο μάθημα. Από την 4ην τάξιν του Γυμνασίου, όλοι οι μαθηταί πηγαίνουν εις τα φροντιστήρια.»
Την ίδια πρόταση για παρένθετη τάξη ανάμεσα στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο κάνει και ο Ηλίας Ηλιού «με βασικό σκοπό να καταργήσει το καρκίνωμα των φροντιστηρίων και να ρυθμίσει ορθολογικά το θέμα των εισιτηρίων εξετάσεων».
Στην ίδια συζήτηση της Βουλής ενώ το εξεταστικό προβάλλεται ως η λυδία λίθος της εξαφάνισης των φροντιστηρίων ο Κωνσταντίνος Σερεπίσιος προτείνει: “η αχρήστευσις των ιδιωτικών Φροντιστηρίων μπορεί να προκύψει δια της καλής οργανώσεως και των κατάλληλων προγραμμάτων διδασκαλίας εις τα δημόσια σχολεία ”.
Ταυτόχρονα διατυπώνονται πολλές επιφυλάξεις για την εισαγωγή διαγωνισμών από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και γίνεται σύνδεση εξεταστικού και φροντιστηριακού μηχανισμού από διάφορους βουλευτές, όπως από το Γεράσιμο Αποστολάτο γιατί μπορεί «…να δημιουργηθεί ένα φροντιστηριακό κλίμα, εις τους μαθητάς του 3ετούς γυμνασίου εκ της ανάγκης να επιτύχουν την εισαγωγή των εις το Λύκειον».
Η συζήτηση εκείνη στη Βουλή των Ελλήνων απέδωσε με γλαφυρό τρόπο τις αντιλήψεις οι οποίες κυριάρχησαν και τις επόμενες δεκαετίες. Αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα με την προσμονή της εξαφάνισης των φροντιστηρίων και άκαρπες προσπάθειες δημιουργίας κρατικών φροντιστηρίων. Με τον τρόπο αυτό το ελληνικό φροντιστήριο πολλαπλασίασε τη δυναμική και την απήχησή του.
1976-2009, 33 χρόνια μετά συζητάμε τα ίδια πράγματα με περισσότερο ίσως πολιτικό πολιτισμό έναντι των φροντιστηρίων και των φροντιστών, αλλά χωρίς εκπαιδευτικά αποτελέσματα και όραμα παιδείας. Να προβλέψουμε ότι επόμενη αναμέτρηση την οποία δεν αντιλαμβάνονται οι καθεστωτικοί της παιδείας είναι η θεσμική καθιέρωση των κολλεγίων που θα αλλάξει τον χάρτη της τριτοβάθμιας.
Σύντροφε του tabula rasa και του Quo vadis, omnis una manet nox η ίδια νύχτα μας περιμένει όλους…Οι κρατιστές όμως της παιδείας είναι ήδη βαθιά νυχτωμένοι…