Μια δεκαετία παρήλθε αισίως από τον Ιούνιο του 1998 όταν ο πρώτος αιματοβαμμένος διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη εκπαιδευτικών στην δημόσια εκπαίδευση έγινε ένα ακόμα νεοελληνικό θέατρο μιας αδιέξοδης σύγκρουσης.
Από τη μια η εκσυγχρονιστική αντίληψη ότι πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε με τον αναχρονισμό της επετηρίδας που τροφοδοτούσε τη δημόσια εκπαίδευση με μεσήλικες εκπαιδευτικούς ύστερα από μια μακρά προσμονή δεκαετιών. Από την άλλη η αντιδραστική λογική της επάρκειας του πτυχίου ως μοναδικού και αποκλειστικού δρόμου προς την πολυπόθητη κρατική εξασφάλιση ενδεδυμένη με την κατάλληλη « αριστερή » φρασεολογία.
Ο απολογισμός της αναμέτρησης τραγικός. Η εκσυγχρονιστική αντίληψη ηττήθηκε κατά κράτος από τις αλλεπάλληλες αλλαγές των επόμενων ετών και όχι μόνο δεν κατάργησε την τρισκατάρατη επετηρίδα, αλλά δημιούργησε μια νέα απαράδεκτη δεοντολογικά και διάτρητη ηθικά επετηρίδα από την οποία βρίσκει πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπαιδευτικών. Το πώς εισέρχεται κανείς σ’ αυτήν τη νέα επετηρίδα, πώς συλλέγει τα μόρια ως ψυχία ελπίδας, με προϋπηρεσία ωρομίσθιας απασχόλησης και το πώς μετά από ομηρία ετών στην περιπλανώμενη και δυσβάστακτη αναπλήρωση φθάνει στην πολυπόθητη λίστα του μόνιμου διορισμού δεν περιποιεί καμιά τιμή στην ελληνική πολιτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η άλλη αντίληψη της επάρκειας του πτυχίου είχε τραγικό επίλογο στα αποτελέσματα των γραπτών δοκιμασιών. Μόνο ένας στους τέσσερις υποψήφιους κατάφερε να συγκεντρώσει τη βάση και να θεωρηθεί επιτυχών. Η αποτυχία τα επόμενα χρόνια αποδόθηκε στην ελλιπή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών μετά την αποφοίτησή τους και στην απομάκρυνσή τους από την επιστήμη που σπούδασαν ως αναπόφευκτο σύμπτωμα της βιοποριστικής τους ετεροαπασχόλησης.
Κάπως έτσι φθάσαμε στο 2008 και στον αναβληθέντα διαγωνισμό. 18.646 φιλόλογοι θα διαγωνισθούν για 480 θέσεις, 5.062 μαθηματικοί για 270 θέσεις, 3.284 φυσικοί για 156 θέσεις και 7.254 γυμναστές για 48 μόλις θέσεις!
Η κωμωδία καλά κρατεί δεκαετίες τώρα καθώς τα νιάτα της χώρας ανατρέφονται με τον μύθο ενός διορισμού ή μιας σύμβασης που δεν θα έρθει ποτέ για το 95 % των αποφοίτων των σχολών της τριτοβάθμιας.
Το δραματικό είναι ότι στη λαϊκιστική γοητεία ενός απίθανου διορισμού έχουν υποκύψει άπαντες ˙ εφημερίδες που με πηχυαίους τίτλους διαλαλούν χιλιάδες θέσεις προκηρύξεων του ΑΣΕΠ αποκρύπτοντας τον δραματικό αριθμό των πολιορκητών μιας θέσης στο ελληνικό δημόσιο ˙ ηλεκτρονικά portal πουλάνε δίκην φροντιστηρίου test δεξιοτήτων , θέματα και μαγικές συνταγές επιτυχίας ˙ αναρίθμητες οι εκδόσεις και τα πολλά φροντιστήρια – παράνομα κατά το παρανοϊκό μας κράτος – συμπληρώνουν την εικόνα των ημερών …
Η ελληνική κοινωνία έχει άλλωστε εξασκηθεί στο εύκολο όνειρο με τα απατηλά χρηματιστηριακά limit up και τις περιζήτητες δημόσιες θέσεις , που αποτελούν εν συνεχεία το ασφαλές ορμητήριο πειρατικών απογευματινών ενασχολήσεων.
Το σημερινό αποτέλεσμα καταδεικνύει περίτρανα την έλλειψη μιας συνεπούς πολιτικής και την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να προωθήσει μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού. Το μόνο απόθεμα που υπάρχει είναι η αντίδραση και η αντίσταση στις αλλαγές που επιχειρούνται με μοναδική ίσως εξήγηση ότι οι ανθιστάμενοι υποπτεύονται την ασυνέπεια των εξαγγελλομένων…
Εδώ που φθάσαμε η καλύτερη και οικονομικότερη λύση εν μέσω της κρίσης θα ήταν η κλήρωση των δημοσίων θέσεων μέσω ενός λαϊκού λαχείου με τον διακριτικό τίτλο « Ακριβό μου Δημόσιο»…
Το ηθικό πρόβλημα της ανεργίας χιλιάδων πτυχιούχων που επιχειρεί την διαλογή της ανθρώπινης αξίας μέσω εξοντωτικών διαγωνισμών ταπείνωσης είναι σύμπτωμα κοινωνικής αδυναμίας να δώσει στους νέους της, την προτροπή της ιδιωτικής δημιουργίας και της επιχειρηματικής δράσης στο πεδίο της γνώσης, αντί της μοιρολατρικής ατάκας « είμαστε έθνος αδιόριστο » και της μακάριας ευχής στους βολεμένους « καλά εσύ διορίστηκες νωρίς …»