Υπέροχο το μάθημα στο ΒΦ12∙ εξαιρετικές μαθήτριες υψηλού επιπέδου∙ η ερευνητική και πάντα πρόθυμη σε διαδικτυακές αναζητήσεις Μαρία, η Δανάη, η Βάσια, η Φανούλα, η Βαγγελίτσα, η Μαρία που θέλει να σπουδάσει παιδαγωγικά…
Αναπόφευκτα η συζήτηση υπερβαίνει τα μαγνητικά πεδία και τις ηλεκτρικές δυνάμεις του μικρόκοσμου και φθάνει στα σύγχρονα προβλήματα και τις αγωνίες για τις σπουδές και τα επαγγέλματα. Τα κορίτσια της θεωρητικής κατεύθυνσης αποδεικνύουν, προς έκπληξη πολλών στο σχολείο τους, ότι η θεωρία του “εξεταστικά” χρήσιμου μαθήματος δεν ισχύει για όσους επιμένουν να προσεγγίζουν την γνώση στην ολότητα της.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα μαθητές και μαθήτριες σ’ ένα σύστημα που έχασε το βηματισμό του και μοιάζει ανίκανο να εμπνεύσει δημιουργικά τους νέους ανθρώπους.
Η τελευταία συζήτηση την προηγούμενη εβδομάδα αφορούσε το κλίμα και τη φορτισμένη ατμόσφαιρα των πανελλαδικών εξετάσεων για τις οποίες προετοιμάζονται τα παιδιά της τωρινής δευτέρας τάξης του Λυκείου. Κάπως έτσι φτάσαμε στο Βοκκάκιο. Στο “Δεκαήμερο” που διαρκεί ένα δεκαπενθήμερο, όσο δηλαδή και η εξεταστική δοκιμασία των πανελλαδικών , δέκα νέοι για να γλυτώσουν την πανώλη καταφεύγουν σε μια υπέροχη εξοχή με πλούσια βλάστηση και άφθονα νερά, και ξεδιπλώνουν εκεί όλες τις πτυχές της εφηβικής τους δημιουργικής αθωότητας. Κάπως έτσι και ο Νεύτωνας, τρεις αιώνες αργότερα κυνηγημένος από την πανώλη , σε μια εξοχική απομόνωση, αναγεννήθηκε και με το φωτεινό μυαλό του έφτασε στους νόμους της βαρύτητας και στη θεωρία των χρωμάτων…
Ο Φλωρεντίνος Βοκκάκιος που γεννήθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 14ου αιώνα σ’ αυτό το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας βάζει τον άνθρωπο να παλεύει με την τύχη, να μαθαίνει να τη νικά και να την εκμεταλλεύεται. Η προσωπική αξία και η τύχη έρχονται στο επίκεντρο της αναγεννησιακής σκέψης και αίσθησης. Το “Δεκαήμερο” εκθειάζει τα προτερήματα του νέου ανθρώπου: τη νοημοσύνη, το ζήλο, την ακρίβεια και το μέτρο ως εργαλεία για τον άγρυπνο αυτοέλεγχο και τη δύναμη του ατόμου να κατευθύνει τελικά τα γεγονότα σύμφωνα με τα δικά του σχέδια.
Η αναμέτρηση των εξετάσεων την οποία βιώνει με πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις ένας έφηβος είναι ένας επώδυνος τοκετός μιας νέας προσωπικότητας που συνειδητοποιεί τους κανόνες ενός σκληρού ανταγωνισμού και ενίοτε περιορίζει τις επιθυμίες στα όρια του εφικτού. Η ισορροπία ανάμεσα στο απόλυτο ζητούμενο και το εφικτό γεγονός είναι μια πνευματική κατάφαση εγκόσμιας ευτυχίας, που με ιδιαίτερη υπομονή πρέπει να διδαχθεί. Το “Δεκαήμερο” του Βοκκάκιου, η σκληρή εξεταστική διαδικασία, είναι μια πρόσκληση αισιοδοξίας και μάχης που κρίνεται αποκλειστικά στο επίπεδο της προσπάθειας όλων μας. Αυτή τη προσπάθεια επιβραβεύουν οι εξετάσεις που όσο επώδυνες και αν είναι δεν αφήνουν περιθώρια σε τυχαία περιστατικά να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Το “Δεκαήμερο” του Βοκκάκιου θα’ναι έτσι κι αλλιώς μια συναρπαστική εμπειρία ζωής και προσωπικής μάχης και θα τη δώσουμε με απόλυτη αισιοδοξία ότι το σύμπαν συνομωτεί και υποτάσσεται στη θέληση και το πείσμα.
Δεν ξέρω αν πραγματικά θα υπήρχε περισσότερη ευτυχία χωρίς τις εξετάσεις αλλά είμαι βέβαιος ότι δεν είναι δυνατόν να στέλνουμε τα νέα παιδιά σε μια εξόχως ανταγωνιστική και επικίνδυνη κοινωνία χωρίς κανόνες επιβράβευσης, χωρίς κριτήρια επιλογής και αξιολόγησης. Ο εκπαιδευτικός καιάδας που υπαινίσσονται πολλοί οπαδοί μιας κρατικοδίαιτης νομενκλατούρας , που καταγγέλει χωρίς αντιπρόταση, είναι το σημερινό τέλμα, στο οποίο αργά και σταθερά βυθιζόμαστε. Η κοινωνία όμως δεν περιμένει και αναζητά το νέο δάσκαλο και το νέο σχολείο…
Η συναρπαστική συζήτηση στο ΒΦ12 συνεχίζεται με τις λεπτές αποχρώσεις ανάμεσα στο λόγο ως σχέση μεταξύ μεγεθών συγκρίσιμων και το πηλίκο ως το εξαγόμενο μιας πράξης…